Την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από διάφορες πηγές, την έχω διαβάσει πάμπολλες φορές. Ειδικά αυτή την επίτομη του Γιόχαν Ντρόϋζεν, όπως μεταφράσθηκε από Ρένο, Ήρκο και Στάντη Αποστολίδη και εκδόθηκε από την Ελευθεροτυπία το 1993, δεν χορταίνω να τη διαβάζω, επειδή είναι η πληρέστερη κατά τη γνώμη μου, αλλά κι επειδή ο αξεπέραστος στους αιώνες ήρωας, με μαγνητίζει περισσότερο και λόγω καταγωγής (Μακεδών και ο γράφων).
Τόσες φορές όμως που την είχα διαβάσει και παρά τα τόσα χρόνια που ασχολούμαι με τα αστρολογικά προγράμματα, ποτέ δεν σκέφθηκα ότι θα μπορούσα να ασχοληθώ με το ωροσκόπιο του μεγάλου μας Μακεδόνα ήρωα. Ο λόγος ήταν για την αβέβαιη ημερομηνία γέννησης και φυσικά το επίσης αβέβαιο των πλανητικών θέσεων εκείνης της εποχής.
Προσωπικά, επειδή τα προγράμματά μου δίνουν αναλύσεις, χρησιμοποιώ για αστρολογικούς χάρτες το astrolog, του Walter Pullen, το οποίο είναι freeware και μπορεί να το έχει οποιοσδήποτε, έστω κι αν σε συνεργασία με το δημιουργό του, έχω μια ελληνική του έκδοση για μένα. Το πρόγραμμα έχει δύο πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά. Το ένα είναι η εμφάνιση των κυβερνητών πλανητών σε γράφημα (βλέπε και σχετικό μου άρθρο στην ιστοσελίδα μου) που δίνει πραγματικά μια εικόνα της προσωπικότητας του ατόμου, ανάλογα με τον αριθμό τελικών κυβερνητών και τον τρόπο κατάστρωσής τους.
Το άλλο του πραγματικά εκπληκτικό χαρακτηριστικό είναι το animation, το να ταξιδεύεις με το χάρτη στο χρόνο, μελλοντικά ή παρελθοντικά. Μπορεί δε να γίνει και συνδυασμός των δύο, δηλαδή και στην οθόνη εμφάνισης των κυβερνητών, να πλοηγηθείς σε άλλες ημερομηνίες, πίσω – εμπρός. Αυτό μου έβαλε την ιδέα να κάνω ένα τέτοιο ταξίδι πίσω και να φθάσω μέχρι την τέταρτη προ Χριστού εκατονταετία.
Κι έτσι θα προσπαθήσω να κάνω μια προσέγγιση με όσα στοιχεία έχω και με την ελπίδα όχι να έχω εγώ το πρώτο ρεαλιστικό ωροσκόπιο του Μεγαλέξανδρου, αλλά να είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα.
Η ημερομηνία γέννησης του Μ. Αλεξάνδρου
Ας αρχίσουμε λοιπόν από την ημερομηνία γέννησης: ο Ντρόϋζεν παραθέτει σε υποσημείωση, χωρίς να δίνει και πολλή σημασία, το αναφερόμενο από τον Πλούταρχο, ότι γεννήθηκε ο Αλέξανδρος την 6η του Εκατομβαιώνος (αττικού μήνα) ή Λώου (μακεδονικού) κι επειδή τα χρόνια εκείνα είχαν και εμβόλιμους μήνες, αναφέρει ότι ήταν περίπου 20 Ιουλίου. Αναφέρει όμως ότι από άλλους ιστορικούς και άλλες ενδείξεις, ότι π.χ. ο Φίλιππος έμαθε την ίδια μέρα τη γέννηση του Αλεξάνδρου, τη νίκη του Παρμενίωνα κατά των Ιλλυριών Δαρδάνων, την άλωση της Ποτίδαιας και τη νίκη του αλόγου του στην Ολυμπία, και με αυτές τις συσχετίσεις παρασέρνουν την ημερομηνία γέννησης του Αλεξάνδρου το Σεπτέμβριο ή και πέρα από αυτόν. Από τα παραπάνω κρατώ το ότι η 20η Ιουλίου είναι σχετική.
Ένα άλλο στοιχείο που αναφέρεται στο έμμετρο του Καματηρού, είναι στο περί «δεκανών», ότι ο δεύτερος δεκανός του Λέοντα, είναι και ο ωροσκόπος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κάνοντας λοιπόν πλοήγηση στο astrolog, φθάνοντας στον Ιούλιο με Αύγουστο του 356 π.Χ. και προχωρώντας μέρα-μέρα πίσω-εμπρός, παρατήρησα ότι όλες οι άλλες ημερομηνίες έχουν διάσπαρτους και περισσότερους τελικούς κυβερνήτες. Μόνο οι ημερομηνίες 13, 14, και 15 Αυγούστου έχουν ένα μόνο τελικό κυβερνήτη, κάτι που μας δίνει μια τόσο στέρεη προσωπικότητα όπως ήταν ο Μεγαλέξανδρος και ο τελικός αυτός κυβερνήτης είναι φυσικά ο Ήλιος, δηλαδή έχουμε ένα «υπερ-λέοντα».
Αν αναζητήσει κάποιος στο TLG, ή Musaios, συλλογή όλων των ελληνικών κειμένων, από Όμηρο έως τέλος του Βυζαντίου, βρίσκουμε ιστορία μεγάλου Αλεξάνδρου, που αναφέρει την παρουσία του αιγυπτίου Νεκτανεβώ όταν γεννούσε η Ολυμπιάδα που την προέτρεπε να συγκρατήσει τις ωδίνες, ώστε το νεογνό να γεννηθεί συγκεκριμένη ώρα, ώστε να έχει συγκεκριμένο ωροσκόπο.
Αν αυτός επεδίωκε ο ωροσκόπος να είναι ο δεύτερος δεκανός του Λέοντα, που δίνει αυτοκράτορες που υποτάσσουν πολλούς και κτίζουν πόλεις, βρίσκουν χρυσάφι και είναι φρόνιμοι και ευεργετικοί, ταιριάζει με τον Καματηρό. Επίσης στην περιγραφή των δεκανών, τόσο ο Καματηρός όσο και ο Ηφαιστίων παλιότερα, μας δίνουν «κλιμακτήρες» δηλαδή έτη σταθμούς για το δεκανό αυτόν τα έτη 21 και 34 (μήπως 20 και 33;) δύο σημαντικές ηλικίες του μεγάλου Αλεξάνδρου, που στη μία παραλαμβάνει τη βασιλεία και στην άλλη φεύγει από τούτο τον κόσμο.
Ο ωροσκόπος και ο αστρολογικός χάρτης του Μ. Αλεξάνδρου
Μ’ αυτά λοιπόν υπόψη, ο ωροσκόπος πέφτει στο δεύτερο δεκανό του Λέοντα λίγο πριν την ανατολή, δηλαδή με ώρα γέννησης 5 και κάτι πρωινή. Παραπάνω παραθέτω τόσο τον αστρολογικό χάρτη, σε εμφάνιση πλανητών, όσο και κυβερνητών.
Με αυτή τη γέννηση, έχουμε Ήλιο στην 17η μοίρα του Λέοντος, Άρη στην 4η του Ζυγού, Δία στην 6η της Παρθένου, Κρόνο στην 7η του Ταύρου, Αφροδίτη στην 28η μοίρα της Παρθένου. Κι αν προσέξουμε το γράφημα των τελικών κυβερνητών, ο Άρης φιλτράρετε από την Αφροδίτη, όλοι δε οι πλανήτες φιλτράρονται από των Ερμή πριν καταλήξουν στον Ήλιο. Κι επειδή εγώ πάντα τονίζω ότι είμαι προγραμματιστής κι όχι αστρολόγος, ας αφήσουμε εκείνους, που είναι αρμοδιότεροι να κάνουν τις ερμηνείες.
Θα ήθελα όμως να τονίσω ότι μόνο το ωροσκόπιό του, δεν τα λέει όλα, επειδή την ίδια ώρα και την ίδια στιγμή και στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, πόσα άλλα παιδιά θα είχαν γεννηθεί; Δεν ήταν όμως παιδιά του Φίλιππου, ούτε βασιλόπαιδες, ούτε είχαν παιδαγωγό τον Λεωνίδη, ούτε αργότερα για τρία χρόνια δάσκαλο τον Αριστοτέλη, ούτε ασκούνταν στα πολεμικά από νεαρή ηλικία, ούτε μεγάλωναν με το όνειρο της κατάκτησης της Ασίας, που ας μην το ξεχνάμε, ήταν όνειρο του Φιλίππου, που όμως έμελλε να πραγματοποιηθεί από τον ίδιο.
Με αυτό όμως ως πιθανό αστρολογικό χάρτη ως αφετηρία, τον οποίο οι αστρολόγοι μπορούν να ερμηνεύσουν, έχουμε ένα Αλέξανδρο, σκληραγωγημένο σπαρτιατικά από τον πρώτο του παιδαγωγό τον Λεωνίδη που του έμαθε στην εγκράτεια, με άλλους δασκάλους για την εκπαίδευσή του ως την εφηβεία και με τον Αριστοτέλη το Σταγειρίτη, το μεγαλύτερο δάσκαλο της εποχής, αφού κι ο Πλάτων τον αποκαλούσε «ο νους» κι ο Αλέξανδρος βέβαια ανεγνώριζε ότι αν στον πατέρα του όφειλε το ζην, στο δάσκαλό του το ευ ζην. Ο Αριστοτέλης του ενέπνευσε να συγκρατεί το θυμό του, του μετέδωσε όλη τη σοφία του σχετικά με τα πολιτικά, τον προετοίμασε για να γίνει ο ακέραιος ηγέτης.
Με ξεκάθαρη σκέψη για τη βασιλεία, με το μοναδικό χαρακτήρα του, ήταν ο εμπνευστής του στρατού του, ο ατρόμητος στη μάχη, ο επίμονος που δεν μπορούσε να σταματήσει μπροστά σε κανένα εμπόδιο, ο ευσεβής προς τους θεούς, πάντα κάνοντας θυσίες πριν τη μάχη και σε κάθε ευκαιρία, με όραμα που ξεπερνούσε θα ανθρώπινα όρια, αφού αν δεν ξεσηκώνονταν ο στρατός στην Ινδική να ζητήσουν την επιστροφή, θα ήθελε να φθάσει μέχρι την «ανατολική θάλασσα», τον ειρηνικό ωκεανό δηλαδή, αλλά και με κατανόηση και σεβασμό στα ντόπια ήθη και δοξασίες των τόσων λαών που κατάκτησε, που αποκαθιστούσε τα παλιά τους στοιχεία και απολάμβανε το σεβασμό τους.
Τα εμπόδια που υπερνικούσε είναι χαρακτηριστικά του χαρακτήρα του. Δεν ήταν μόνο ο «Γόρδιος δεσμός» που έκοψε και αυτός είναι γνωστός στον πολύ κόσμο. Αυτός ήταν κάτι συμβολικό. Ούτε οι τρεις γνωστές μάχες (Γρανικός 334, Ισσού 333 και Γαυγαμήλων 331) είναι οι χαρακτηριστικότερες. Υπάρχουν τόσα άλλα μη ευρέως γνωστά, όπως το πέρασμα μέσα σε μια νύχτα του στρατού πέρα από το Δούναβη, αιφνιδιάζοντας και κατανικώντας τους Γέτες και την ίδια μέρα η επιστροφή στην άλλη όχθη, χωρίς να χάσει ούτε ένα στρατιώτη, η απαγκίστρωση στο Πέλλιο με μόνους στρατιωτικούς ελιγμούς, το πέρασμα του στρατού μέσα από τη θάλασσα στην Παμφυλία, η εκπόρθηση της Τύρου (νησόπολης με πανίσχυρα τείχη ύψους 40 μέτρων) κάνοντας τη νησόπολη ξηρά, της Γάζας μετά, η αιφνιδιαστική κατάκτηση των Περσίδων Πυλών, οχυρώτατου σημείου και καλά φυλασσόμενου, διαβαίνοντας καταχείμωνο μέσα από χιονισμένα βουνά ολονύχτα και το πρωί αιφνιδιάζοντας εκ των όπισθεν τη φρουρά, της Αόρνου Πέτρας μετά όπου ο φρούραρχος του είπε μόνο με φτερωτούς στρατιώτες θα έπαιρνε το φρούριο, που αυτοί οι φτερωτοί στρατιώτες βρέθηκαν όμως, το πέρασμα του Ινδού φουσκωμένου και ο αιφνιδιασμός του Πώρου, παρά τους ελέφαντες και τους πολεμικότατους Ινδούς, το άνοιγμα στον άγνωστο μέχρι τότε Ινδικό ωκεανό, η πορεία μέσα από την έρημο της Γεδρωσίας, και τόσα άλλα, δείχνουν τις ανεξάντλητες δυνάμεις που είχε, εμπνέοντας το στρατό του, αφού πρώτος αυτός υπέφερε όλες τις κακουχίες.
Κι εκτός από τις ικανότητές του στις μάχες, ήταν και η διορατικότητά του και οργανωτική του ικανότητα, στο απέραντο αυτό κράτος που κατέλυσε και αναδιάρθρωνε, αλλά και η δικαιοσύνη του και τα ανώτερα αισθήματα που είχε.
Για παράδειγμα όταν μετά τη μάχη της Ισσού, ο Δαρείος φεύγοντας άφησε πίσω του μάνα, γυναίκα και παιδί, και μάλιστα που είχαν να λένε ότι η γυναίκα του Δαρείου η Στάτειρα, ήταν η ομορφότερη της Ασίας, ούτε ένα βλέμμα, ούτε μια λέξη που θα μπορούσε να βαρύνει τον πόνο τους. Κι όταν αργότερα αυτή πέθανε στη γέννα, γι ο δούλος της δραπέτευσε και πήγε την είδηση στο Δαρείο και εκείνος τον ρώταγε αν του έμεινε πιστή ως το τέλος, ο δούλος εκείνος του είπε πως από άνθρωπο ανώτερο νικήθηκε, και πως η οικογένειά του μέχρι την ώρα εκείνη, είχε όλη τη βασιλική τιμή που ανήκε στη θέση τους, κάτι που και το Δαρείο έκανε να προσευχηθεί στους θεούς, αν είναι πεπρωμένο ας τον βοηθήσουν να ξαναπάρει ότι έχασε, αλλά αν έφθασε η ώρα του πεπρωμένου, άλλος από τον Αλέξανδρο να μην καθίσει στο θρόνο της Περσίας.
Ένα άλλο όμως πολύ σημαντικό στοιχείο, είναι το παρακάτω. Θυμάμαι ότι το Φεβρουάριο του 1987, που ξεκίνησα να γράφω τα αστρολογικά προγράμματα και είχα επαφές με αστρολόγους, διερωτόταν τότε όλοι, τι θα γίνει το 1989, με τη σύνοδο των αργών πλανητών και είδαμε ότι το 1989-1990 είχαμε την αλλαγή του κόσμου, με τη διάλυση της ΕΣΣΔ κ.λπ.
Συνεχίζοντας λοιπόν την πλοήγηση και φθάνοντας στον Ιούνιο του 323 π.χ., στο μήνα θανάτου του Μεγαλέξανδρου, βλέπουμε επίσης ένα εντυπωσιακό συνωστισμό όλων των πλανητών, πλην του Ποσειδώνα που είναι απέναντι. Παραθέτω κι αυτόν το χάρτη, επειδή από εκεί αρχίζει η εποχή των διαδόχων, η ελληνιστική εποχή, για τα δικά σας συμπεράσματα και ερμηνείες. Βέβαια, όλα αυτά, είναι «στο περίπου», επειδή τόσα χρόνια πίσω, με τόσες διορθώσεις ημερολογίων που έχουν γίνει, που βεβαίως τα προγράμματα προσπαθούν να λάβουν υπόψη, όμως όλο και κάποιο υπολογίσιμο ποσοστό λάθους θα υπάρχει.
